Güzel ülkemizde genel olarak gergin insanlarız. Her an bir sıkıntı çıkabilecekmiş gibi kendimizi hazırda tutuyoruz ve bu durum, gergin şekilde uzun süre kalmamızı gerektiriyor. Gerginliklerimizden dolayı, sıra mutlu olmaya çok daha geç geliyor olabilir. Gerginliği boşaltmanın en basit yolu kavga etmektir. Fiziksel ya da sözsel, birine şiddet uygulayarak kavgayı kazanırsanız gerginliğinizden kurtulabilirsiniz. Kavgayı kaybederseniz, yenilmiş olursunuz ve bir yandan gerginliğinizden de kurtulmuş olursunuz. Bu durumda gerginliğiniz korkuya dönebilir. Buna halk arasında “R” yapmak denir. Korkuya dönmeden, neden kaybettiğinizi anlamaya çalışırsanız ve aynı hatayı tekrarlamazsanız “dersinizi almış olursunuz”. Ders almak için yapılan kavga, karşı tarafa zarar vermek için olamaz ve bu davranış basite kaçmak olamaz. Burada kritik nokta şudur: Gerginliğinizden kurtulmak için kavga etmeyi, yani basite kaçmayı tercih ediyorsanız, bu bağımlılık yapabilir ve sürekli kavga etmeye meyilli, agresif, tehlikeli biriymiş imajı oluşturabilirsiniz. Bu durum, sigara, kumar, alışveriş vb. gibi bir bağımlılık yapabilir. Bu imaj, seviyesiz yerlerde kabul görebilir. Eğitimsiz ve kültürsüz yerlerde kabul görmek istiyorsanız, başınız her sıkıştığında kavgaya başvurabilirsiniz. Halkın içinde “varoş kesim” diye tabir edilen itici ve tehlikeli insanlar şiddete çok daha kolay meyillidirler. Oradan sadece eğitim ve kültürlerini artırarak, yardım ederek ve yardım isteyerek, güvenilir, mert insan olarak çıkabilirler. Kavga ederek değil. Basite kaçarak seviyesiz olmak yerine, kendine ve etrafına faydalı insan olmaya çalışmak erdemli insan davranışıdır. Erdemli insan olmayı doğuştan her insan hak eder. Eğitim, erdemli insan olunması için kullanılıyorsa anlamlıdır. Eğitim para kazanmak için alınmaz, kendine ve etrafına faydalı olmak için alınır. Para sahibi olmak ile eğitimli insan olmanın birbiriyle doğrudan ilişkisi olamaz. Eğitim alabilmek için paraya ihtiyaç duyarız ama para kazanmak için erdemli biri olmanıza gerek yoktur. Eğitim sırasında keyif alınmıyorsa ya öğrencide ya da öğretmende sorun vardır. Merak etmek ve soru sormak, öğrenmenin temelidir. Yanlış soru diye bir şey yoktur, ham soru vardır. Ham sorular, başlangıçta size aptalca gelebilir ancak ben bu ham sorulardan fikir alışverişi yaparak defalarca patent sahibi olmuş bir mühendisim. Günümüzde trenler, uçaklar, cep telefonları, uzay mekikleri vb. bunların hepsi başlangıçta aptal sorular sorularak icat edilmişlerdir ve başlangıçta hepsinin “Olur mu öyle saçma şey?” vb. aşağılayıcı cevaplar aldıklarına inanıyorum. Öğrenmek için soru sorduğunuzda katkı sunmuş olursunuz. Öğretmek niyetiyle sorulan soruya cevap verdiğinizde ve karşı tarafın öğrendiğini gördüğünüzde keyif alırsınız. Öğretmen-öğrenci ilişkisi “gönülden alma-vermeye” dayalı, karşılıklı büyüten ve keyif alınan bir ilişki olmadığı sürece eğitim verimsizdir. En verimli eğitim, sevgi ve saygı temelli keyifle yapılandır. Karşılıklı büyümenin olduğu eğitim misyonunu tamamlar. Öğretmen, öğrencisini kendi göz hizasına getirene kadar onu eğitmek ister. Kendi göz hizası, yani kendi bildiklerini öğrencisine aktarmayı başaran öğretmen misyonunu tamamlamıştır. O öğrenci artık o öğretmenden mezun olmuş ve başka öğretmenlere gitmeye hazırdır. Bütün öğretmenler öğrencidir. Bütün öğrenciler öğretmendir. Bu dengeli döngüyü sahip olabilmek insanlık vazifesidir. Yok sayılan insandan, beklenti içine girmek anlamsızdır. Bu irfana sahip olan insanlar, varoş olamazlar, trafikte kavga etmezler, kendilerini ve etraflarını korurlar, başkasına zarar vermenin aksine onlara fayda sağlamaya çalışırlar. Buna medeniyet denir. Medeni olmayı her toplum hak eder. Benim gözümde en çok hak eden ise tabii ki Türk milletidir. Atatürk “Ben bu milletin içinden çıktım” diye boşuna dememiştir. Sağlıkla kalın